سیب آذربایجان؛ تحلیل مزیت اقلیمی و فرصت‌های صادرات به روسیه

بازار روسیه برای سیب تازه، بازاری «حساس به یکنواختی» است؛ یکنواختی در سایز، رنگ، سفتی و حتی تمیزی ظاهری کارتن‌ها. در این بازار، خیلی وقت‌ها رقابت فقط بر سر قیمت نیست؛ تفاوت اصلی را توانایی تأمین پایدار، یکسان‌سازی کیفیت و مدیریت دقیق زنجیره سرد رقم می‌زند. سیب آذربایجان شرقی و غربی، به‌واسطه اقلیم خنک‌تر، اختلاف دمای شب و روز و تجربه بالای باغداران در تولید ارقام بازارپسند، ظرفیت تبدیل‌شدن از یک محصول کالایی به یک محصول پریمیوم صادراتی را دارد؛ اما فقط در صورتی که گلوگاه‌های پس از برداشت جدی گرفته شود.

از نگاه زنجیره‌تأمین، روسیه جایی است که «سورتینگ و سردخانه» نقش خط‌کش کیفیت را دارند. اگر محصول از باغ با برداشت درست وارد پیش‌سرد (Pre-cooling) نشود، اگر سورتینگ نتواند سایز و رنگ را استاندارد کند، و اگر سردخانه نتواند دمای پایدار و مدیریت اتیلن را حفظ کند، سیب در مقصد با کاهش سفتی، قهوه‌ای شدن داخلی یا لکه‌های پوستی مواجه می‌شود؛ نتیجه هم روشن است: برگشت، افت قیمت یا فروش به‌عنوان درجه دو.

در کنار کیفیت، موضوع Traceability (ردیابی) در صادرات میوه تازه به روسیه پررنگ‌تر شده است؛ خریدار حرفه‌ای می‌خواهد بداند سیب از کدام منطقه تولید آمده، چه زمانی برداشت شده، در چه دمایی نگهداری شده و چه کنترل‌های کیفی روی آن انجام شده است. این نیاز فقط یک موضوع «مستندسازی» نیست؛ یک ابزار کاهش ریسک در خرید از ایران است، خصوصاً وقتی مسیر حمل با ریسک‌های مرزی و توقف‌های ناخواسته همراه باشد.

چالش اصلی، ضایعات پس از برداشت و لجستیک است: ضربه‌های مکانیکی در برداشت و بارگیری، تاخیرهای مرزی، شوک دمایی هنگام جابجایی بین سردخانه و کامیون، و ضعف در بسته‌بندی و پالت‌بندی. در این مقاله، به‌عنوان کسری رادمنش، تلاش می‌کنم مسیر تبدیل «سیب آذربایجان» از محصول کالایی به «پریمیوم صادراتی برای روسیه» را مرحله‌به‌مرحله و گلوگاه‌محور توضیح بدهم؛ از معیارهای کیفی تا اسناد و کنترل ریسک حمل.

مزیت اقلیمی سیب آذربایجان و اینکه چرا برای روسیه مهم است

در این بخش بررسی می‌کنیم چرا اقلیم آذربایجان (شرقی و غربی) می‌تواند به یک مزیت رقابتی برای بازار روسیه تبدیل شود، به‌ویژه وقتی بحث رنگ‌گیری، سفتی و انبارمانی مطرح است.

سیب مناطق آذربایجان به‌طور معمول از شرایطی بهره می‌برد که برای کیفیت صادراتی کلیدی است: تابستان‌های ملایم‌تر نسبت به بسیاری از مناطق گرم‌تر کشور، شب‌های خنک‌تر و اختلاف دمای شب و روز. این اختلاف دمایی در بسیاری از ارقام باعث بهبود رنگ‌گیری (به‌خصوص در ارقام قرمز)، حفظ سفتی بافت و تعادل اسید/قند می‌شود. برای روسیه، این ویژگی‌ها مستقیم به «پایداری کیفیت در حمل و انبار» ترجمه می‌شود.

اما مزیت اقلیمی به‌خودی‌خود کافی نیست. محصولی که در باغ پتانسیل ممتاز دارد، اگر با برداشت دیرهنگام یا برداشت زودهنگام وارد چرخه شود، کیفیت صادراتی را از دست می‌دهد. برداشت زودهنگام معمولاً با بریکس پایین‌تر و طعم خام همراه است؛ برداشت دیرهنگام ریسک نرم‌شدگی و افت سفتی در مسیر را بالا می‌برد. بنابراین «زمان برداشت» در آذربایجان، هم فرصت است و هم نقطه تصمیم‌گیری.

از طرف دیگر، آذربایجان به‌دلیل وجود زیرساخت‌های باغی و دسترسی بهتر به واحدهای سورتینگ و سردخانه در برخی شهرستان‌ها، امکان اجرای برنامه‌های کیفی دقیق‌تر را دارد؛ البته این ظرفیت در همه نقاط یکسان نیست و توزیع نامتوازن سردخانه‌های استاندارد و خطوط سورتینگ مدرن، یکی از گلوگاه‌های واقعی زنجیره است.

تقویم برداشت و برنامه انبارمانی: از باغ تا سردخانه صادراتی

در این بخش بررسی می‌کنیم چگونه تقویم برداشت در آذربایجان باید به برنامه انبارمانی و فروش صادراتی به روسیه وصل شود؛ چون صادرات موفق بیشتر از آنکه «یک ارسال» باشد، «یک برنامه عرضه پایدار» است.

برای بازار روسیه، دو سناریو رایج وجود دارد: ارسال سریع در ابتدای فصل (برای گرفتن سهم بازار و قیمت‌های بهتر) و ارسال مرحله‌ای طی ماه‌های بعد (با تکیه بر انبارمانی). سناریوی دوم فقط زمانی جواب می‌دهد که سردخانه استاندارد و مدیریت دقیق دما/اتیلن وجود داشته باشد و محصول از ابتدا با پیش‌سرد مناسب وارد چرخه شده باشد.

نکته تولیدمحور اینجاست: تصمیم «کدام باغ و کدام بلوک» برای انبارمانی انتخاب شود، باید قبل از برداشت گرفته شود. باغ‌هایی که سابقه تنش آبی، آسیب آفتاب‌سوختگی یا لکه‌های پوستی دارند، گزینه‌های پرریسک برای نگهداری طولانی هستند. اگر این تفکیک انجام نشود، محصول صادراتی شما در زمستان با ریسک افت کیفیت داخلی (مثل آردی شدن بافت یا قهوه‌ای شدن) مواجه می‌شود و در مقصد به‌عنوان محموله مسئله‌دار شناخته خواهد شد.

برای تبدیل سیب به «پریمیوم صادراتی»، برنامه باید سه خروجی مشخص داشته باشد:

• تعریف بازه برداشت براساس بلوغ فیزیولوژیک و هدف بازار (ارسال سریع یا انبارمانی).
• تفکیک محصول از لحظه برداشت (Export grade vs. domestic/processing).
• تعریف برنامه خروج از سردخانه با کنترل کیفی پیش از بارگیری (Pre-shipment QC).

اگر به دنبال تحلیل‌های منطقه‌ای بیشتر هستید، دسته‌بندی تولید داخلی (منطقه‌ای و اقلیمی) در اوان‌تجارت می‌تواند برای تصمیم‌سازی‌های تأمین مفید باشد.

استانداردهای کیفیت سیب صادراتی به روسیه: درجه‌بندی، سایز، Brix، سفتی و رنگ

در این بخش بررسی می‌کنیم «استانداردهای کیفیت سیب صادراتی به روسیه» در عمل به چه شاخص‌هایی تبدیل می‌شود و چگونه باید آنها را در قرارداد، QC و خروجی سورتینگ قفل کرد.

درجه‌بندی و سایزبندی (کالیبر)؛ نقطه شروع توافق با خریدار

خریدار روس معمولاً به یکنواختی اهمیت می‌دهد؛ به همین دلیل، سایزبندی باید با تلرانس کم انجام شود. در بسیاری از قراردادهای B2B، ارسال «میکس سایز» بدون توافق قبلی، منشأ اختلاف است. از دید عملیاتی، مهم‌ترین کار این است که خروجی هر سایز روی خط سورتینگ جداگانه بسته‌بندی شود و در پالت‌ها هم اختلاط سایز رخ ندهد.

Brix و سفتی؛ معیارهایی که در مقصد خود را نشان می‌دهند

بریکس (قند محلول) و سفتی بافت، در روسیه صرفاً شاخص‌های آزمایشگاهی نیستند؛ اینها تجربه مصرف‌کننده را شکل می‌دهند. بریکس پایین، سیب را «کم‌مزه» جلوه می‌دهد و سفتی پایین، آن را «کهنه» نشان می‌دهد. در عمل، پایش بریکس و سفتی باید در دو نقطه انجام شود: هنگام ورود به سردخانه (برای تصمیم انبارمانی) و قبل از بارگیری (برای جلوگیری از ارسال محموله‌ای که در مسیر افت می‌کند).

رنگ و یکنواختی ظاهری؛ عامل قیمت‌ساز

یکنواختی رنگ در کارتن، برای خریدار حرفه‌ای نشانه کنترل فرآیند است. سورتینگ نوری یا اپراتوری دقیق، خط اول دفاع است؛ اما مرحله دوم، کنترل در بسته‌بندی است: اگر در بسته‌بندی «ته کارتن» با سیب‌های کم‌رنگ پر شود، کل کارتن افت می‌کند و قیمت همان کارتن به سطح پایین‌تر می‌آید.

مدیریت پس از برداشت: Pre-cooling، کنترل اتیلن و زنجیره سرد

در این بخش بررسی می‌کنیم چرا بخش عمده ضایعات صادراتی سیب، نه در باغ بلکه در فاصله برداشت تا بارگیری رخ می‌دهد و چگونه با چند کنترل مشخص می‌توان ریسک را کاهش داد.

سه گلوگاه عملیاتی در سیب آذربایجان (و عموماً ایران) تکرار می‌شود: تأخیر در انتقال از باغ به مرکز، نبود پیش‌سرد مناسب، و ناپایداری دما در زنجیره سرد. Pre-cooling اگر درست انجام نشود، محصول با دمای میوه بالا وارد سردخانه می‌شود و «بار سردخانه» را افزایش می‌دهد؛ نتیجه می‌تواند تعریق، رشد کپک‌های سطحی و افت کیفیت پوستی باشد.

کنترل اتیلن برای سیب اهمیت حیاتی دارد، چون اتیلن شتاب‌دهنده رسیدگی است. در انبارمانی طولانی، اگر مدیریت اتیلن جدی گرفته نشود، سفتی سریع‌تر افت می‌کند و عمر بازارپسندی کوتاه می‌شود. علاوه بر آن، جداسازی ارقام و جلوگیری از اختلاط محموله‌هایی با سرعت رسیدگی متفاوت، یک اصل ساده اما پراثر است.

نقطه‌ای که اغلب نادیده گرفته می‌شود، «انتقال از سردخانه به کامیون» است. باز و بسته شدن درب‌ها، بارگیری طولانی و انتظار کامیون در محوطه، می‌تواند شوک دمایی ایجاد کند. برای بازار روسیه که مسیر ممکن است طولانی و با توقف‌های مرزی همراه باشد، این شوک‌ها اثر تجمعی دارند. در همین‌جا است که «مدیریت دما در حمل‌ونقل» به‌عنوان الزام زنجیره‌ای، نه یک گزینه، مطرح می‌شود.

سورتینگ و بسته‌بندی سیب برای حمل زمینی و دریایی: از کارتن تا پالت و Traceability

در این بخش بررسی می‌کنیم چگونه سورتینگ و «بسته‌بندی سیب برای حمل زمینی و دریایی» می‌تواند ارزش محصول را بالا ببرد و اختلافات کیفی با خریدار روس را کم کند.

کارتن صادراتی و محافظت مکانیکی

در سیب، آسیب مکانیکی (کوبیدگی) اغلب در مقصد خودش را نشان می‌دهد. کارتن باید استحکام مناسب داشته باشد، تهویه کافی فراهم کند و در برابر رطوبت سردخانه‌ای دچار تغییر شکل نشود. استفاده از جداکننده‌ها یا سینی‌های داخلی، در محموله‌های پریمیوم می‌تواند ریسک ساییدگی و لکه را کاهش دهد؛ البته باید با هزینه و انتظار بازار هدف همخوان باشد.

پالت‌بندی و تثبیت بار

پالت‌بندی استاندارد یعنی توزیع وزن درست، عدم بیرون‌زدگی کارتن، و تثبیت با استرچ/تسمه. بیرون‌زدگی کارتن‌ها در مسیرهای طولانی و در دست‌اندازها، به پارگی و لهیدگی منجر می‌شود و در نهایت به اختلاف مالی در مقصد. اگر حمل ترکیبی باشد، پالت باید به گونه‌ای بسته شود که در تخلیه و بارگیری مجدد، ساختار آن فرو نریزد.

لیبل‌گذاری و QR برای Traceability

کنترل کیفیت و Traceability در صادرات میوه تازه، با لیبل‌گذاری درست شروع می‌شود: کد بچ/پالت، تاریخ بسته‌بندی، کد واحد سورتینگ و مشخصات محصول. QR یا بارکد روی کارتن و پالت، اگر به یک فایل ساده ردیابی (حتی اکسل کنترل‌شده) وصل باشد، در اختلافات کیفی و پیگیری شکایات، زمان و هزینه را کاهش می‌دهد. اینجا جایی است که «ردیابی» از یک شعار به یک ابزار عملیاتی تبدیل می‌شود.

کنترل کیفیت و اسناد صادرات: از HACCP تا گواهی بهداشت و CO

در این بخش بررسی می‌کنیم چرا اسناد و کنترل کیفیت، بخش جدایی‌ناپذیر فروش به روسیه است و چگونه باید از ابتدا با فرآیند سورتینگ و بسته‌بندی هم‌راستا شود.

خریدار B2B معمولاً انتظار دارد تأمین‌کننده بتواند سیستم‌های بهداشتی و کنترل فرآیند را نشان دهد. وجود چارچوب‌هایی مثل HACCP و ISO 22000 (در سطح واحد سورتینگ/بسته‌بندی) به معنی کاهش ریسک آلودگی، مدیریت بهداشت پرسنل و کنترل نقاط بحرانی است. حتی اگر همه خریداران سند رسمی نخواهند، اثر آن در ثبات کیفیت دیده می‌شود.

از منظر اسناد، سه سند «همیشه حساس» هستند: گواهی بهداشت، گواهی مبدأ (CO) و Packing List دقیق. Packing List باید با واقعیت پالت‌ها منطبق باشد (تعداد کارتن، وزن خالص/ناخالص، سایز/گرید)؛ اختلاف در اینجا، در مرز یا مقصد دردسر درست می‌کند. همچنین نمونه‌برداری و گزارش QC پیش از حمل، بخشی از مذاکره حرفه‌ای است: نه برای پیچیده‌کردن کار، بلکه برای جلوگیری از اختلاف در مقصد.

برای تیم‌هایی که می‌خواهند فرآیند را سیستماتیک کنند، مراجعه به راهنمای تأمین‌کنندگان می‌تواند به استانداردسازی تعامل بین باغدار، واحد سورتینگ و صادرکننده کمک کند.

تحلیل مسیرهای حمل به روسیه و ریسک‌ها: تاخیر مرزی، شوک دمایی و آسیب مکانیکی

در این بخش بررسی می‌کنیم مسیر حمل چگونه می‌تواند کیفیت سیب را بالا یا پایین ببرد و کدام ریسک‌ها باید از قبل در برنامه عملیات دیده شود.

در صادرات سیب به روسیه، حمل زمینی رایج است و گلوگاه‌ها معمولاً در زمان‌بندی و کنترل دما رخ می‌دهد. تأخیر مرزی، اگر با خاموش شدن واحد سرمایش یا توقف طولانی همراه شود، دمای محصول را بالا می‌برد و پس از ورود مجدد به شرایط سرد، شوک دمایی و تعریق ایجاد می‌شود. این تعریق زمینه‌ساز کپک سطحی و لکه‌های پوستی است؛ مشکلی که ممکن است در مقصد «کیفیت کلی محموله» را زیر سؤال ببرد.

آسیب مکانیکی هم ریسک پنهان است: سرعت بالای بارگیری، افتادن جعبه‌ها، پالت‌بندی نامنظم و ضربه‌های مسیر. راهکارها معمولاً پیچیده نیستند اما اجرای آنها نظم می‌خواهد: آموزش بارگیری، استفاده از پالت سالم، تثبیت بار و ثبت دمای مسیر (Data logger یا ثبت دستی کنترل‌شده). وقتی اختلافی پیش می‌آید، داشتن داده دمایی و گزارش QC قبل از حمل، ابزار مذاکره شماست.

برای مطالعه بیشتر درباره مقصدها و منطق ریسک در بازارهای مختلف، دسته‌بندی بازارها و صادرات بین‌المللی در اوان‌تجارت مفید است.

برای اینکه تفاوت بین «کالایی» و «پریمیوم» ملموس شود، جدول زیر یک نگاه اجرایی به درجه کیفیت، بسته‌بندی، ریسک‌های حمل و نقاط کنترل کیفی می‌دهد؛ همچنین خطاهای رایج و راهکارهای عملی را کنار هم می‌گذارد تا در برنامه‌ریزی صادرات به روسیه قابل استفاده باشد.

چک‌لیست آماده‌سازی سیب آذربایجان برای صادرات به روسیه

در این بخش بررسی می‌کنیم یک چک‌لیست اجرایی چگونه از خطاهای رایج جلوگیری می‌کند؛ چون در صادرات سیب، «جزئیات تکرارشونده» بیشترین هزینه پنهان را می‌سازد.

1. برنامه برداشت: تعیین هدف (ارسال سریع/انبارمانی) و انتخاب باغ/بلوک مناسب.
2. برداشت کم‌ضربه: آموزش تیم برداشت، استفاده از سبد/جعبه مناسب، جلوگیری از پرتاب و فشار.
3. انتقال سریع به مرکز: کاهش زمان ماندگاری در دمای محیط، خصوصاً در ساعات گرم روز.
4. Pre-cooling: پیش‌سرد کردن قبل از ورود به سردخانه یا بارگیری، ثبت زمان/دما.
5. سورتینگ و درجه‌بندی: تفکیک سایز/رنگ، حذف میوه‌های آسیب‌دیده، عدم اختلاط در کارتن.
6. کنترل کیفی (QC): نمونه‌برداری از هر بچ؛ ثبت شاخص‌های ظاهری، بریکس و سفتی در حد نیاز عملیاتی.
7. سردخانه: پایش دمای یکنواخت، مدیریت اتیلن، جداسازی ارقام و بچ‌ها.
8. لیبل و Traceability: کد بچ/پالت، تاریخ بسته‌بندی، کد واحد سورتینگ؛ QR/بارکد در صورت امکان.
9. پالت‌بندی: پالت سالم، توزیع وزن، عدم بیرون‌زدگی کارتن، استرچ و تثبیت استاندارد.
10. پیش از بارگیری: QC نهایی + کنترل دمای محصول + تطبیق Packing List با پالت‌ها.
11. حین حمل: کنترل دما، کاهش توقف‌های غیرضروری، مدیریت مرز و برنامه زمان‌بندی.
12. مستندسازی: آرشیو گزارش QC، تصاویر پالت‌ها، و داده دمایی مسیر برای مدیریت اختلاف احتمالی.

جمع‌بندی: مسیر عملی تبدیل سیب آذربایجان به «پریمیوم صادراتی» برای روسیه

سیب آذربایجان از نظر اقلیم و پتانسیل کیفی، شانس واقعی برای رقابت در بازار روسیه دارد؛ اما این شانس فقط با «مدیریت گلوگاه‌ها» به نتیجه می‌رسد. اگر برداشت براساس بلوغ درست انجام شود و از همان لحظه، تفکیک محصول صادراتی از محصول بازار داخلی جدی گرفته شود، کیفیت پایه‌ای حفظ می‌شود. سپس، پیش‌سرد، کنترل اتیلن و زنجیره سرد پایدار، تعیین می‌کند که محموله شما در مقصد «تازه و سفت» ارزیابی شود یا «نرم و پرریسک».

در عمل، بازار روسیه به یکنواختی سایز و رنگ حساس است؛ بنابراین سورتینگ دقیق، کارتن استاندارد، پالت‌بندی منظم و بارگیری کنترل‌شده، ابزارهای اصلی ساختن محصول پریمیوم هستند. در همین نقطه است که «کنترل کیفیت و Traceability در صادرات میوه تازه» ارزش واقعی پیدا می‌کند: با لیبل‌گذاری، کد بچ و ثبت داده‌های کلیدی، اختلافات کاهش می‌یابد و اعتماد قابل تکرار ساخته می‌شود.

توصیه من به تولیدکننده‌ها و صادرکننده‌ها این است که به‌جای تمرکز صرف بر قیمت لحظه‌ای، یک برنامه فصل‌محور طراحی کنند: انتخاب باغ‌های مناسب برای انبارمانی، تعریف استاندارد سایز/گرید در قرارداد، اجرای QC پیش از حمل، و مدیریت ریسک‌های مرزی و شوک دمایی. نتیجه این رویکرد، فقط یک محموله موفق نیست؛ بلکه تبدیل‌شدن به تأمین‌کننده‌ای است که خریدار روس بتواند روی آن حساب باز کند.

پرسش‌های متداول

برای صادرات سیب به روسیه، یکنواختی سایز چقدر مهم است؟

برای بسیاری از خریداران B2B در روسیه، یکنواختی سایز یکی از معیارهای اصلی قیمت‌گذاری است. اگر در یک کارتن یا یک پالت اختلاط سایز رخ دهد، ارزیابی کیفی کل محموله افت می‌کند. راهکار عملی، سورتینگ دقیق و پالت‌بندی تک‌سایز است و تطبیق Packing List با واقعیت پالت‌ها باید قبل از بارگیری کنترل شود.

چه چیزی بیشترین نقش را در انبارمانی طولانی سیب آذربایجان دارد؟

سه عامل تعیین‌کننده است: انتخاب صحیح باغ/بلوک برای انبارمانی، ورود سریع به زنجیره سرد با Pre-cooling، و مدیریت پایدار دما و اتیلن در سردخانه. اگر محصولی با آسیب‌های پنهان یا بلوغ نامناسب وارد سردخانه شود، در ماه‌های بعد با افت سفتی یا مشکلات داخلی در مقصد مواجه می‌شود؛ حتی اگر ظاهر اولیه خوب باشد.

بسته‌بندی سیب برای حمل زمینی و دریایی چه تفاوتی دارد؟

در حمل زمینی، ریسک ضربه و لرزش و همچنین توقف‌های مرزی برجسته‌تر است؛ در نتیجه تثبیت پالت و مقاومت کارتن حیاتی‌تر می‌شود. در حمل دریایی، زمان طولانی‌تر و حساسیت به پایداری زنجیره سرد و تهویه مطرح است. در هر دو حالت، کارتن مقاوم، تهویه مناسب، پالت‌بندی منظم و ثبت دمای مسیر، ابزارهای اصلی کنترل ریسک هستند.

Traceability در صادرات سیب دقیقاً چه کمکی می‌کند؟

Traceability یعنی بتوانید مسیر محصول را از باغ/بچ تا پالت و محموله ردیابی کنید. این کار در دو موقعیت ارزش زیادی دارد: اول، افزایش اعتماد خریدار و سرعت تصمیم‌گیری؛ دوم، مدیریت اختلافات احتمالی (شکایت کیفی، آسیب در حمل، ادعای اختلاط گرید). لیبل‌گذاری، کد بچ و ثبت کنترل‌های کیفی، حداقل‌های عملی برای شروع هستند.

رایج‌ترین خطای صادرکنندگان سیب به روسیه چیست؟

از تجربه زنجیره‌تأمین، رایج‌ترین خطا «جبران تناژ با افت کیفیت» است؛ یعنی به‌جای تفکیک سختگیرانه، محصول ناهمگن یا درجه دو وارد صادرات می‌شود. این تصمیم ممکن است یک‌بار ارسال را تکمیل کند، اما در مقصد باعث افت قیمت، افزایش شکایت و از دست رفتن مشتری می‌شود. راهکار، استانداردسازی سورتینگ و تامین تکمیلی به‌جای کاهش گرید است.

اوان‌تجارت؛ اتصال تولید آذربایجان به خریدار حرفه‌ای روسیه با کنترل کیفیت

اوان تجارت به‌عنوان یک پلتفرم تخصصی B2B، روی کاهش ریسک تأمین از ایران تمرکز دارد؛ از انتخاب شبکه تأمین تا کنترل کیفیت، استانداردسازی و آماده‌سازی صادراتی. ما در پروژه‌های صادرات میوه تازه، به‌جای اتکا به خریدهای مقطعی، روی یک فرآیند قابل تکرار کار می‌کنیم: تعریف گرید، اجرای QC، مدیریت زنجیره سرد، و مستندسازی برای Traceability.

اگر به‌دنبال توسعه سبد تأمین هستید، می‌توانید از طریق اوان تجارت با تیم ما در ارتباط باشید. همچنین برای آشنایی با رویکرد محتوایی و دسته‌بندی محصولات، بخش محصولات کشاورزی و غذایی ایران نقطه شروع مناسبی است.